Plein Soleil (Γυμνοί στον Ήλιο)

Σκηνοθεσία: René Clément
Παραγωγής: France / Italy / 1960
Διάρκεια: 112'



Ο χορός των επανεκδόσεων καλά κρατεί, και τα ευάερα θερινά cinema φαντάζουν ως ιδανική λύση στο πρόβλημα του αστικού Καλοκαιριού. Μόνο που το Plein soleil, στα ελληνικά "Γυμνοί στον Ήλιο", έρχεται να ανεβάσει κι άλλο τις θερμοκρασίες με τις ημίγυμνες φιγούρες και την ηλιόλουστη φωτογραφία να παρελαύνουν στο κινηματογραφικό πανί!

Η ταινία αποτελεί την πρώτη κινηματογραφική μεταφορά της νουβέλας "The Talented Mr Ripley/Monsieur Ripley" της Patricia Highsmith. Όπου, πλούσιος Αμερικάνος πατέρας που επιθυμεί να επαναπτρίσει τον υιό του, στέλνει τον τυχοδιώκτη Tom Ripley (Alain Delon) στην Μεσογειακή Ιταλία όπου διαμένει ο επίσης πλούσιος και καλομαθημένος υιός. Ο Tom Ripley αγανακτά καθώς διαπιστώνει την άρνηση του τελευταίου να επιστρέψει στην Αμερική. Και έτσι κρυφοκοιτάζοντας στην πλούσια ζωή του, σχεδιάζει να τον δολοφονήσει.


Ο Rene Clement θα δώσει μια ενδιαφέρουσα προοπτική στην ταινία. Γυρίζει το μεγαλύτερο μέρος της στο μεσογειακό γαλάζιο που σε συνδυασμό με τις ημίγυμνες καλλίγραμμες κορμοστασιές του πρωταγωνιστικού τρίου (Alain Delon, Maurice Ronet, Marie Laforêt) υποκρύπτουν έναν ασφυκτικό ερωτισμό. Ακόμα, οι γνώριμες διαπεραστικές ματιές-στιλέτο του Alain Delon σε συνδυασμό με την γοητευτική παρουσία της Marie Laforêt στο ρόλο του αδύναμου θηλυκού, συνυπογράφουν προς αυτή την κατεύθυνση. Ένας μυστήριος κόσμος γεννιέται, στα σκαλοπάτια του οποίου η ανάβαση είναι εφικτή μόνο όσο οι ηθικοί περιορισμοί εξαλείφονται.


Σε αυτόν λοιπόν τον άνευ ηθικής κόσμο φιλοδοξεί να βασιλεύσει ο Tom Ripley. Που με κεντρικό άξονα τις δεινές πλαστογραφικές του ικανότητες αποκτά πρόσβαση στα χρήματα αλλά και στις ζωές των άλλων! Όμως είναι το χρήμα το ποθητό και η επεξήγηση της συμπεριφοράς του; Μάλλον όχι. Οι πράξεις του είναι απλά ένας αγώνας αναζήτησης ταυτότητας. Μια σφοδρή ανταγωνιστικότητα, μια διάχυτη παιδικότητα και μια επίπονη μοναξιά παλεύουν για μια θέση στο λευκό χαρτί που λέγεται Tom Ripley. Άλλωστε αυτή η έκφυλη έλλειψη ταυτότητας-προσωπικότητας είναι που του επέτρεψαν την ταχύτατη ανάβαση στον κόσμο των πλουσίων. Μόνο που τα κατά σειρά ποινικά ατοπήματα στενεύουν όλα τα περάσματα. Η διαφυγή μοιάζει αναπόφευκτη, όπως θα δηλώσει και ο Rene Clement στο απρόσμενα και αδικαιολόγητα φτηνό δραματουργικά φινάλε του.


Αισθητικά μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος που κινηματογραφεί ο Γάλλος σκηνοθέτης. Η ταινία ξεδιπλώνεται σαν ένα κολάζ από ευδιάκριτες σεκάνς οι οποίες στην πλειοψηφία τους διαχωρίζονται μεταξύ τους με την χρήση fade out. Τα γκρο πλαν στις "καυτές" εκφράσεις των ηρώων πληθαίνουν. Οι ήρωες μονοπωλούν και την επιμέλεια του σκηνοθέτη πλάθοντας μια στιβαρή ιστορία χαρακτήρων, που έχει ωστόσο ως έμμεση συνέπεια τον ελαφρύ παραγκωνισμό αναφορών στο κοινωνικό περιβάλλον. Η φωτεινή φωτογραφία συντροφεύει καθολικά την ταινία, ενώ τέλος ο Nino Rota βρίσκει μελωδίες για τα συναισθήματα μας, υπογράφοντας ένα εκπληκτικό soundtrack.


Σε κάποιους από εσάς, που σας αρέσουν οι συγκρίσεις, και θα θέλατε να το ζυγίσετε με το "The Talented Mr. Ripley", την ύστερη μεταφορά του Minghella, αδυνατώ να δώσω απαντήσεις. Γιατί κατά τη γνώμη μου πρόκειται για δυο εντελώς διαφορετικές ταινίες, και αυτό ασφαλώς είναι προς τιμήν του remake. Ο Anthony Minghella έπλασε με διαφορετικό τρόπο τους ήρωες, και με "εμμονή" στη λεπτομέρεια έθεσε σε άλλη βάση και εκσυγχρόνισε τον μύθο. Σαν τελικό συμπέρασμα πρόκειται για δυο διαφορετικές ταινίες, τόσο ως προς το ύφος τους αλλά και στη θεματική τους, και φοβάμαι πως θα αδικήσετε είτε τη μία είτε την άλλη αν κατά την παρακολούθηση τους έχετε την έτερη στο μυαλό σας.

Βαθμολογία: 7/10


Slide show (main theme by Nino Rota)