FFF10: California Dreamin' (Nesfarsit)

s_dany posted:

Προβλήθηκε την Τετάρτη 8/4 στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Διανομή στις εγχώριες κινηματογραφικές αίθουσες δεν προβλέπεται (εξ' όσων γνωρίζω τουλάχιστον).

-------------------------------------------

kioy posted:



Σκηνοθεσία: Cristian Nemescu
Παραγωγής: Romania / 2007
Διάρκεια: 155'




Τα τελευταία χρόνια το Ρουμανικό cinema γνωρίζει πρωτόγνωρη άνθιση: αρκεί να αναλογιστούμε τις πρωταγωνιστικές συμμετοχές που έχουν οι Ρουμανικές ταινίες σε σημαντικότατα φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Γεγονός που μάλλον καθόλου τυχαίο δεν είναι, δεδομένου και του κοινωνικοϊστορικού πλαισίου του τόπου της τελευταίας πεντηκονταετίας, το οποίο στα χέρια των διψασμένων (και καταπονημένων) δημιουργών έγινε μια (κινηματογραφική) μούσα.

Και ενα απ' τα ονόματα που προκάλεσαν εντύπωση ήταν αυτό του Cristian Nemescu, ο οποίος όμως απεβίωσε προσφάτως σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, σε ηλικία 27 ετών, χωρίς καν να προλάβει να ολοκληρώσει το μοντάζ της πρώτης του μεγάλου μήκους ταινίας. Πρόκειται για το Califorina Dreamin' (που κυκλοφορεί σε μια "endless version") και υποσχόταν μια μεγάλη καριέρα για τον "πατέρα" του.


Αμερικάνικα στρατεύματα του ΝΑΤΟ κατευθυνόμενα προς το Κόσοβο θα μπλοκαριστούν σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Ρουμανίας. Υπαίτιος ο σταθμάρχης του χωριού (Razvan Vasilescu), που κάνει καψώνια στους επιβλητικούς (για την κοινή γνώμη) Αμερικάνους, έχοντας βιώσει ο ίδιος τραυματικά στα παιδικά του χρόνια την σαθρότητα της Αμερικάνικης (και όχι μόνο) πολιτικής. Η παραμονή του Αμερικάνικου στρατού στο χωριό υποκινεί πολυάριθμες εξευτελιστικές εξελίξεις! Ο καιροσκόπος και γαλίφης δήμαρχος (Jamie Elman) προσπαθεί, με καραβλάχικο τρόπο, να εκμεταλλευτεί την Αμερικάνικη παρουσία προς όφελος του χωριού: διοργανώνει παραδοσιακά γλέντια και λοιπές (υποτίθεται διαφημιστικές για τον τόπο!) εκδηλώσεις. Παράλληλα οι νεαρές κοπέλες, υιοθετώντας τα sexy Δυτικά πρότυπα, ορέγονται τους Αμερικάνους στρατιώτες. Είτε υποκύπτοντας στις ερωτικές ανησυχίες της ηλικίας, είτε επιθυμώντας (ματαίως) να τους χρησιμοποιήσουν ως γέφυρα για τον πηγαιμό τους στη Δύση. Και όλα αυτά, τη στιγμή που ο ενοχλημένος Αμερικάνος στρατηγός (Armand Assante) προσπαθεί να υποκινήσει αρνητικό κλίμα για τον σταθμάρχη, ενώ οι στρατιώτες του, ως γνήσια ανθρώπινα όντα, βαυκαλίζονται με τη νιρβάνα της καλοπέρασης.


Το California Dreamin' είναι μια απολαυστική αλλά και αποστομωτική σάτιρα για το Βαλκανικό, αλλά και το παγκόσμιο, ιστορικό γίγνεσθαι. Ίσως σε κάποια σημεία είναι αδικαιολόγητα μεγάλο (το μοντάζ άλλωστε δε βρίσκεται στα χέρια του δημιουργού), ωστόσο από κάθε σκηνή ξεπηδάει μια πολύπλευρη και ξεκαρδιστική σάτιρα σε θέματα που εφάπτονται του σύγχρονου κοινωνικοϊστορικού γίγνεσθαι. Η ταινία λειτουργεί σε ξέφρενους (σχεδόν Kusturicικούς θα λέγαμε) ρυθμούς, οι οποίοι όμως ορισμένες φορές προδίδουν τα υπερφιλόδοξα σχέδια του δημιουργού.


Αξιοπρόσεκτη είναι η επιλογή του Cristian Nemescu να τεμαχίσει το ηλικιακό συνεχές και να χρησιμοποιήσει ήρωες που κυμαίνονται σε δυο συγκεκριμένα ηλικιακά πλαίσια. Από τη μία έχουμε την παλιά γενιά, που κρατάει ακόμα το τιμόνι των εξελίξεων και "κεφαλαγεί" στα τραύματα του παρελθόντος. Ενώ από την άλλη έχουμε την νεολαία, η οποία επιζητεί μια ιδεολογική απελευθέρωση και έναν απεγκλωβισμό απ' το παρελθόν. Ωστόσο, αυτή η προοδευτικότητα και η ελευθερία, είναι μάλλον περισσότερο χαλιναγωγημένη απ' ότι φαντάζεται.


Ο Christian Nemescu χρησιμοποιεί την παλιά γενιά (έχοντας σε μεγάλη ερμηνευική φόρμα τους Razvan Vasilescu, Armand Assante, Jamie Elman) για να αποτυπώσει με μεγάλη ακρίβεια την σαθρότητα του πολιτικού τοπίου. Απ' την πρόσφατη αποτυχία του σοσιαλισμού και την τραυματική εμπειρία της δικτατορίας εως την παντελώς διεφθαρμένη εικόνα του σήμερα. Ένα τοπίο πολιτικής σήψης και κενότητας, ένα τοπίο ανελέητου διπλωματικού (και εμπόλεμου) καιροσκοπισμού. Ενώ από την άλλη, διατυπώνει ένα παράπονο για την Ανατολή του νέου κόσμου. Ενος κόσμου στον οποίο πρωταγωνιστεί η Maria Dinulescu, με τις αφίσες του Leonardo Di Caprio στο χαρούμενα χρωματισμένο δωμάτιο της. Μια νεολαία για την οποία η ονειροπόληση εξισώνεται με την διαφημισμένη ποπ κουλτούρα του Δυτικού πολιτισμού. Και είναι αυτή η νέα μέρα που περιμένουμε τόσο, και είναι αυτή η νέα μέρα που τρομάζει περισσότερο... καθώς ο αγώνας περιορίζεται στους κανόνες και στις νομοτέλειες του de facto κόσμου.


Βαθμολογία: 7,5/10